اويا کاله اوشو پښتانه سهار او ماښام پنجابيانو ته څوګندونه خوري چې مونږ غداران نه يو وفادار يو.د پوهې خاوندانو لږ توجو غواړم چې دا دوي دا څوګند سندهي بلوچ او سرائيکي ته ولې نه خوري هغوي هم پاکستانيان دي او د پنجابي نه په درې برخې غټه ځمکه لري ?نو دلته هم ثابته شوا چې پاکستان ماکستان نيشتې دا پنجاب دې.بله خبره دا چې پنجابي پاکستان په منځ دوا کړو بنګالې ورته د علم او پوهې ديوال وو له ځانه يې وشړلو.چا دې پنجابي ته وئيلې دي چې غدار خو ته يې.نن هم بلوچ وژني پښتون وژني سندهې مخې ته نه پريږدي.نو دلته هم ثابته ده چې پاکستان د پنجاب سياسي نوم دې.که دې پښتنو غيرت لرلې نو چې دې پنجابي ته يې دومره خو وئيلې چې اول خو ته ځان پاکستانې ثابت کړه ګوندې پنجاب پاکستان او پاکستان پنجاب دې زمونږ خاوره پريږده.په کوم ملک کې چې خلک د خپلو جايزو خقوقو غوښتلو له پاره د يو قام په وړاندې د وفادارئ څوګندونه خوري نو مالومه شوا چې دا ملک همددغې خلکو دې .دا هغه کم اصل قام دې چې هغه جناح چې د انګريز دلالي يې کوله پنجابيانو له يې ملک جوړ کړو دوي په ايمبولينس کې مړ کړو. په هند کې هغه پنجابيان مسلمانان شوې وو چې د زات زوريات پته يې نه لګيده څوک چنګړيان او څوک اصل نه ووګوندې نن لاړ شائ د هند د پنجاب خلک ښه نران او ميلمه دوست خلک دي.يو کيسه مې راياده شوا په دوبئ کې يو خوړيزه کې ناست اوم يو پنجابې پښتون ته وائي چې د پاکستان کرکټ لوبډله ښه وا خو چې کله نه پښتانه پکې راغلې دي نو لوبې بائيلي.زړه مې وئيل چې ددې خوړيزې دا ټولې چوکئ پرې ماتې کړم خو فکر مې کوو چې دا د يو څپيړې سړی که اوهم نو نوم پرې نه کيږي خو راشه دا زړه پرې سپک کړه کوم بل وتندار ته خو به يې اووائي.ما وئيل صيبهته د پاکستاني نه مخکې پنجابې يې ځکه دې په يو قام نيوکه وکړه، دويمه دا چې پنجابيان لوبغاړي د پښتون تر مشرئ لاندی له قصده لوبه نه کوي چې د پښتون نوم اونشي. دريمه خبره دا چې کله اپريدی ښه لوبه وکړي يا يونس خان نو سره د ښځو بيا ګډيږئ. څلورمه وجه درته د ښې لوبې نه کولو وايم چې آؤ کله کله واقعي ښه لوبه اونه کړي چې وجه يې په لوبغالي کې د پنجابي پيغلو شتون دې چېهر يو غواړي اپريدي سره واده اوکړي يايې ميلمه کړينو تاسو اول په دوي کنټرول راولئ چې لوبغاړي لوبې ته پريږدي. د نسل سپينولو نورې طريقې پيدا کړئ. او آخري خبره دا چې که دا پښتانه وې نو ستاسو دپاره به يې لوبه نه کوله.په ځواب کې دومره اوئيل نهي خان صيب ميرا يه مطلب نهي تها.ما ويل ستاسو هميشه دغه مطلب نه وي خو زما مطلب همدغه وو دغه دې دغه به وي. خوا کې ناست پټان راته سخت په قهر وو خو په قهر کې پاتې شو زه هم نيم موړ لاړم بيا مې لوږه ختمه واارمان دې چې نن د چنګړيانو لاندی ژوند کوو د خپله لاسه.که دا خال وو مونږ به ورسره هم چنګړيان شو، شو څه چې شوې يو.